Waarom wordt de een doodziek van corona en de ander niet? Je hoeft geen geleerde te zijn om te weten als je er een ongezonde leefstijl erop na houdt of onderliggend lijden hebt, jij de zwakste schakel bent. Maar geldt dit ook voor corona? Ik riep eerder al op mijn blog op, dat ik aan leefstijl alleen twijfelde. Corona is een ander verhaal. Deze reageert anders dan andere virussen, leerde mijn ervaring. Op (29/3/21) bij de uitzending van EenVandaag werd mijn gevoel toch deels bevestigd. Het kan zijn dat je afweer ontregeld is, de goede afweer bots met je slechte afweer, hierdoor ontstaat er een overreactie, zie het dat jij jezelf ziek maakt. Maar het kan ook een genetische factor zijn, deze blijkt een belangrijke factor te zijn bij covid infectie. Na een jaar onderzoek weten ze o.a bij de biobank iets meer over covid.
Bekijk het fragment van Een Vandaag hier
Geert Vanden Bossche, DMV, PhD, onafhankelijk viroloog en vaccindeskundige, voorheen werkzaam bij o.a. GAVI en de Bill & Melinda Gates Foundation, legt in zijn brief goed uit over immuniteit en hoe het kan gebeuren dat een virus muteert;
"Onze natuurlijke immuniteit wordt na de geboorte onderhouden door blootstelling aan allerlei vreemde agentia in onze omgeving, zonder dat we daarbij ernstig ziek worden. Verworven immuniteit ontstaat wanneer specifieke kiemen zo besmettelijk zijn dat ze ons wel ziek maken en er een meer gespecialiseerd leger van immuuncellen nodig is om de ziekte in de kiem te smoren. Het afweergeschut van het immuunsysteem bestaat in dat geval dan ook, althans gedeeltelijk, uit zeer kiem-specifieke antistoffen. Het is precies dit type van antistoffen dat de huidige Covid-19 vaccins aanzwengelen, vanzelfsprekend met de eerbare intentie ons tegen ziekte te beschermen. Er stelt zich daarbij echter een dramatisch probleem.
Net als bij klassieke antimicrobiële antibiotica is het van cruciaal belang dat onze lichaamseigene antivirale “antibiotica” in voldoende concentratie voorhanden zijn en bovendien ook op de maat gemaakt zijn van het te bestrijden virus. Vandaar ook het belang om bij ziekte de antibiotica niet alleen juist te kiezen, maar ze ook lang genoeg toe te dienen. Wordt aan deze voorwaarden niet voldaan, dan bestaat het gevaar dat de kiem niet volledig wordt vernietigd en de ziekte opnieuw opflakkert. Precies dat is ook van toepassing op vele virussen, vooral op diegene die in staat staat zijn gemakkelijk en snel te muteren – door mutatie veranderen ze van jas waardoor ze voor het immuunsysteem onvoldoende herkenbaar zijn en daardoor diens afweergeschut kunnen ontwijken.
Dit vormt natuurlijk alleen een probleem indien het virus voldoende ruimte krijgt om zich te vermeerderen. Het is namelijk zo dat virussen, in tegenstelling tot het merendeel van bacteriën, beroep moeten doen op levende cellen van ons lichaam om zich te kunnen vermenigvuldigen. Mutaties die het virus de kans geven aan de achtervolging door het immuunsysteem te ontsnappen (‘escape mutants’) zijn niet bijzonder zorgwekkend zolang het gemuteerde virus niet snel opnieuw de kans krijgt zich te
vermenigvuldigen.
Tijdens een pandemie is dat echter anders. Per definitie spreken we van een wereldwijde besmetting, waarbij talloze mensen het virus uitscheiden ook al hebben ze geen symptomen. Hoe meer virus er wordt uitgescheiden, hoe groter de kans dat het zijn weg vindt naar het nog niet zieke of besmette deel van de bevolking. Tenzij die voldoende beschermd zijn door hun natuurlijke antistoffen, worden ze ziek omdat ze over geen andere, verworven antistoffen beschikken.
Het is zo dat bij mensen die besmet worden maar niet ziek zijn er slechts een zeer kortstondige en beperkte verhoging van verworven antistoffen optreedt. Bovendien zijn deze specifieke antistoffen onvoldoende gerijpt en te weinig geconcentreerd om bij een volgende samenloop van besmetting en kortstondige verhoging van deze antistoffen de vermeerdering van het virus te beletten. Daarmee zijn de voorwaarden vervuld om het virus mutaties te laten selecteren die het in staat stellen om aan deze te lage druk van het immuunsysteem te ontsnappen. De geselecteerde mutaties bevinden zich in het S(spike)-eiwit omdat precies dit eiwit verantwoordelijk is voor de infectiviteit van het virus. Ze laten het virus dus toe besmettelijker te worden – vandaar ook de huidige toename van hoog infectieuze varianten – , daardoor mensen gemakkelijker ziek te maken en aldus het eigen voortbestaan te vrijwaren. Ernstig zieken scheiden namelijk meer en langer virus uit dan zij die niet ziek worden. Echter, die kortstondige stijging van specifieke afweerstoffen zorgt er schrijnend genoeg voor dat de natuurlijke antistoffen worden verdrongen. Op die manier zal bij een toenemende graad van besmetting het aantal mensen die een onderdrukking van hun aangeboren immuniteit ondervinden steeds groter worden, terwijl de verworven immuniteit onvoldoende blijkt. Door die combinatie worden ze dan ook gevoeliger voor ziekte. Het zijn vooral jongere mensen die dit effect ondergaan, precies omdat zij nog over de grootste reserves aan aangeboren antistoffen beschikken. Bovendien volgden ook zij de stringente preventiemaatregelen, waardoor ze slechts zelden werden blootgesteld aan andere circulerende microorganismen, zoals andere, vrij schadeloze Corona-virussen. Vanzelfsprekend ontbreekt het hun aangeboren immuniteit daardoor aan training. Samen met de toenemende verspreidingsgraad in de populatie en dus steeds frequenter optredende kortstondige onderdrukking van hun aangeboren immuniteit, verklaart dit waarom nu het jongere segment van de bevolking steeds meer aan ernstige Covid-19-ziekte ten prooi valt. Lees hier verder waarom we door massavaccinatie temidden een pandemie een ontembaar monster creëren.
Boodschap Video van Geert Vanden Bossche aan de WHO
Jolanda
Reacties
Een reactie posten